Verloren tijd

De oude koereur had nog veel haar op zijn tandem.

--

Op de laaddienst waren de werklieden enkel bereikbaar tijdens de katroluren.

--

Toen de goden elkaar begonnen te wantrouwen Wisten we: dit kan oneindigheid veroorzaken.

--

De stoere huurling had haar op zijn tandenborstel

--

Bij de sluiting van club 'De gelikte beer' protesteerden de voormalige klanten met tepelklem.

--

Om het ijsberen te breken stelde ze voor om eindelijk te gaan zitten.

--

Aan de finish stond enkel een vellen omhulsel. De marathonloper was uitgehold.

--

Die koppigaard had veel noten op zijn gebalk: Ezelsores

--

De ecologisch bewuste chirurg had eindelijk een middel gevonden om zijn voetafdruk merkelijk te verkleinen. Het was wel wat wennen om te wandelen zonder tenen.

--

Een voltallige legereenheid, vers van de militaire school, had last van pretraumatische stress. Dus eindigden ze in een legerhospitaal. Aan het front.

--

De meningen zijn verdeeld in Brussel naar aanleiding van een wetsvoorstel van het Brussels Gewest die de frequentie van gezaag over de frequentie van de vluchten van Zaventem wil inperken van 14u30 tot 17u00 (behalve in het weekend)

--

Er zijn drie soorten apuhleghrawicz: defghulimarsh, freidimaslurp en jodribrushcam. Met voorgaande zin zal ik in 2948 beschouwd worden als de grootste teihcrampovleriep aller tijden (nota: op die dag niet vergeten de spellingscontrole uit te zetten of het komt volledig vlmirzakupst over).

--

De schizofrene rabbijn had een besneden persoonlijkheid.

--

Het reizend macramé-gezelschap werd gearresteerd toen bekend werd dat ze plannen hadden om te gaan vlechten in Syrië.

--

De nationale bond van pedicures hield zijn jaarlijks banket in een eeltkroeg.

--

Na de oproerende uitspraken van de filmregisseur vreesde men voor impresario's.

--

De procureur zat in een lastig parket. -- Die puistenkop was de laatste talg van zijn familie.

--

Tijdens het gevleid bezoek kreeg de kunstenaar veel complimenten.

--

Tijdens de Ramadan werden in de Ikea van Istanbul schapjes geofferd. -- Als bijen een koningin hebben, hebben imkers dan een koning?

--

De schrijnwerker verdedigde zijn theorieën over de evolutie van de meubelkunst met tand en groef.

Etherniteit

H. Kia, opperornaat.
Was even schijnbaar 1996-2013, sindsdien teruggekeerd naar de etherniteit.

Saint-Sulpice

Verleden zondag bracht het voltallig Kapittel een bezoek aan Lutetia. Om dit te vieren organiseerden de notabelen de 'Marché de la Poésie' op de markt van Saint-Sulpice. Een geanticipeerd bezoek aangezien deze activiteit al 31 jaar wordt georganiseerd.

De kern van de crème, de grot van Ali Ubu was uiteraard de gecombineerde stand van het Novum Organum, van L'Hexaèdre en van de Daily-Bûl. Het Kapittel werd daar vereerd op een gesprek met de Sérénissime Rémy Bellenger, voormalig Cyberdataire van het Collège maar vooral de demiurg die als graficus de afgelopen 20 jaar de vorm bepaalde van elke collegiale uitgave. En gezien de topkwaliteit van zijn werk voor de Expectateurs, Carnets en andere Correspondanciers, heeft hij het drukwerk van het Collège een plaats gegeven in het firmament van de typografie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Opitulateur Adjoint in de schijnbare wereld werkzaam is in de astronautiek.

Een serenissieme zoektocht naar het Substantifieke Merg achter de Orde. Let op op het voorplan op de gewichtjes die vermijden dat de sterren het luchtruim kiezen.

Sinds enkele jaren is Zijne Sereniteit ook de drijvende kracht achter L'Hexaèdre, een prachtige micro- uitgeverij om jaloers op te zijn.

Na het bezoek enkele jaren terug aan Regent Alastair Brotchie's Pataphysical Museum in Lugdunum-in-Middlesex en aan de Bâtaborrel van de Nederlandse Academie voor 'Patafysica bij Paul van der Heijde OCS in Aemstelledam, hoort deze ontmoeting tot de topper in de Eburoonse annalen.
Enkele sluiers rond het Collège werden hier opgelicht en vervangen. Zo bestond reeds het inzicht dat achter "De grootste patafysicus van de twintigste eeuw" J*** T*** op zijn minst E*** P*** schuilt, die deze titel meer dan Waard is. Maar er heerste een donkergroen vermoeden in een tweede bron: naast de poëzie die uitpuilt van alchemistische en kaballistische lagen, duidelijk het werk van diegene die ook onder meer gekend was onder de naam A*** de L*** en J***-H*** S***, zijn er aforismes die in hun ernstige speelsheid uit een andere dimensie afkomstig lijken. Het Kapittel had verkeerdelijk de kulminante N*** A*** in gedachten, misschien wegens zijn vorsingswerk in de Encyclopédie des Farces et Attrapes, doch dit werd ontkracht. Wel werd bevestigd dat er inderdaad twee stemmen worden gehoord, zonder hier op in te gaan. Op de terugweg schokten twee verdachten door ons cerebellum: Benjamin Peret, wiens naam door heel de geschiedenis van het Collège weerklinkt maar schijnbaar nooit ingeschreven werd in het ledenbestand, en die in 1947 terugkeerde naar Parijs uit Mexico, toevallig net op tijd voor de stichting van het Collège door I***-L*** S*** (wiens identiteit evengoed verhuld en verguld is); en de Transcendente Satraap Marcel Duchamp en diens alter ego Rrose Sélavy die de kunst van het aforisme op ongekende hoogtes brachten.

Verder werd onder meer verduidelijkt welke schijnbare namen achter de realiteit zitten van onder meer OuLiPoPo-misdaadauteur J. Barine en van Patabiograaf Ruy Launoir. Geheimen die wij zullen meenemen in ons hunebed.

Eén sluier die hier mag worden opgelicht omdat het meer verband houdt met de 'Petite histoire': er bestaat een publicatie van het Collège die onbetaalbaar is geworden. Het betreft een uitgave uit de geheime reeks Esoterica, die was voorbehouden voor de hoogste waardigheidsbekleders, en die nergens vermeld wordt in de Promptuaire, een reeks waarover dus niet veel kan gevonden worden. Enkel dit éne boek kreeg een kleine faam, wegens de losgeslagen quotering: wij mochten ooit een exemplaar voorzichtig doorbladeren bij de Librairie Faustroll, voor dewelke toen 26.000 euros gevraagd werd. 

Naar verluid een koopje, aangezien andere exemplaren reeds voor een veelvoud van de toonbank waren gegaan. Sindsdien is die vrijwel onverkoopbaar geworden. Dit boekje van 12 pagina's van Transcendente Satraap Bison Ravi, "La Messe en Jean Mineur par J. S. Bachique", een extreem pornografisch gedicht, verscheen in 69 exemplaren in 1957 vulgus en start met de verzen

AMIS je veux éjaculer
Tout le vieux foutre accumulé
Dans la boutique de mes couilles
Je sens se roidir mon andouille
Il n'est plus temps de reculer
Mâle, femelle, âne ou citrouille
Ce soir je vais tout enculer

Dit werkje had dus wegens zijn schaarsheid en inhoud een behoorlijke (doch betaalbare) waarde, waardoor er ooit een exemplaar geveild werd bij Drouot, de Franse tegenhanger van Sotheby's. Twee rijke heren besloten hier een mythe aan toe te voegen door tegen elkaar Ad Absurdum (zij het in dit geval eerder Augmento dan Reductio) te blijven opbieden tot een extreem hoog bedrag bereikt werd (omgezet wellicht rond de 50.000 euros), waarop de ene het haalde en meteen de prijs bepaalde van de 68 andere exemplaren in de wereld. Het dient gezegd dat een van de notabelen van het Collège, aanwezig op deze veiling, de legende hielp bepalen door meteen ter plekke zijn eigen exemplaar voor dezelfde prijs te verkopen aan de tweede bieder.

Enkele sfeerbeelden van de overige boekenmarkt:

Een overzichtje van de aanwezigen die van dicht of van ver het licht van de groene kaars helpen verspreiden:

Uitgevers

• Le Visage Vert
• Motus
• Marcel le Poney (distribution:  Actes Sud)
• Voix d'encre
• Editions de l'Attente
• Le bleu du ciel
• Fata morgana
• Les Presses du Réel
• Au crayon qui tue
• Galopin
• Jannink
• Didier Devillez editeur
• Editions Eoliennes
• Le Castor Astral 
• Cheyne éditeur
• Nouvelles éditions Jean- Michel Place
• La Dragonne 
• Hermaphrodite (revue)
• La Part commune
• RedFoxPress (Ireland)
• Editions Phi
• Editions unes
• Le Chemin de Fer
• Le Bathyscaphe
• La Part des anges éditions
• Rue des promenades

Boekhandelaars

• Librairie Wallonie-Bruxelles (Distr. Presses du Réel, Galopin, Au crayon qui tue etc.)
• Librairie Va l'Heur

Het Gele Teken

De laatste Correspondancier du Collège de 'Pataphysique heeft het over imaginaire bibliotheken. Er zijn artikels over volledige imaginaire biblioteken, zoals die van Rabelais of van de graaf van Fortsas; over personnages die boeken schrijven, over verwijzingen naar ganse biografieën. Die van De Selby ligt ons nauw aan het hart,  schaars voorval van een imaginair personnage die voorkomt bij twee auteurs (Ornaten van het eerste uur) die elkaar niet gekend hebben, Flann O'Brien en Robert Anton Wilson. In de nog te schrijven hagiografie van het EKPV zal die zeker een prominente plaats krijgen.
Er bestaat ook een relatief kleine categorie boeken die eerst imaginair leken maar uiteindelijk toch gepubliceerd werden, zoals La légende de Novgorod van Blaise Cendrars (die uiteindelijk blijkt een litteraire mystificatie te zijn).
Binnen dit thema valt ook een klein geel boekje die door het achtbaar orgaan van het Collège niet vernoemd wordt:
Dr. Wade: "The Mega Wave",  James Thornley Editions.


Dit boekje staat centraal in Edgar P. Jacobs' "Het gele teken" en wordt in de loop van het verhaal door Mortimer ontdekt in de British Museum. Hierin omschrijft professor Septimus onder het pseudoniem van John Wade hoe men bepaalde hersengolven zodanig kan beïnvloeden dat men van iemand een superslaaf kan maken.


Dewelke superslaaf (niemand minder dan aartsnemesis Olrik) ondertussen een meesterdief is geworden en zijn wapenfeiten telkens ondertekent met een gele teken in de vorm van een "M", een sigil die zowel herinnert aan de gelijknamige film van Fritz Lang als aan de "Emet" die rabbi Löw tekende op het voorhoofd van zijn golem.
Dit boekje is uiteindelijk in kleine oplage verschenen in de verre en vette jaren '80 als collector bij een luxe-uitgave van La Marque Jaune en bevat naast de gekende cover ook een aantal onuitgegeven schetsen van Jacobs.



Meer over Het Gele Teken:
La Marque Jaune
Tours et détours d’une légitimation exemplaire

De ontzenuwden en het licht

In de Subsidia 12-13 wordt een verfilming van 'Les énervés de Jumièges' voorgesteld. De twee zonen van Clovis II die naar legende en voor straf, met doorgesneden pezen (é-nervé) op de Seine wegdobberen van Parijs naar Jumièges zijn de hoofdactoren.
Een essentieel gegeven blijft hier onvermeld, namelijk het licht aan de boog van hun skiff. Gewag hiervan wordt gemaakt op Le mystère de la bougie des énervés de Jumièges waar men onderzoekt hoe geloofwaardig het is dat de kaars aan de voorkant ondanks alle windstreken zou blijven branden.
De auteur is wellicht niet blijven stilstaan bij de enige geldige hypothese dat het licht aan de voorkant van de boot enkel patafysisch van aard kan zijn, en dus afkomstig van la Chandelle Verte waarvan het licht tot het diepste duister onthult in het licht van de Wetenschap.

1 Absolu, 140 EP